loro wuyung

aku ki lagi bingung...
kono nangis.. kene nagis..
sing kene njaluk tenanan.. tapi abot..
sing kono arep abot tapi tenanan..
yen tak pikir2... mungkin kudu mangkono dalane olah langen asmara.
koyo tansah kaulur lan ka odot.. sahinggo iso ndadekake... crito kang kasambung2
aku kepingin menowo saklorone iso sesambungan nganti tekaning wektu mbesuk
ora koyo saiki kang kebak sanepan..
kabeh bingung kudu arep mulai kepriye...
koyo2ne ndonyo wis petheng dedet..
ora ono sunaring lentera masio iku amung teko lampu ublik...
ahhh cak... sing sabar nglakoni urip yo cak..
ojo dadi ati lan ojo dadi pikiran kang iso ndadekake susute badan iro.
ojo digawe tambah susut ....
kulit kang sansoyo suwi sanyoyo ngatonake tumungkule balung
koyone wis ora pantes maneh menowo katambahan kanti abu kang apek..
wis ojo kapikiran maneh..
kabeh wis katulis lan catet dening Gusti
dilakoni cak dilakoni
ojo amung ngguyu kang kebak gurit
ananging ngguyu longgar koyo longgaring nafas.
ojo amung sesek kang kawetonake
ananging sawangen longgaring kamulyan kan wus Gusti paringake marang kita kabeh